Παρασκευή 20 Μαΐου 2016

Γ. ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ - 9 ΠΙΝΑΚΕΣ ΓΙΑ 1 ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Είχαμε αναφέρει σε παλιότερη ανάρτηση (ΚΛΙΚ) ότι ο Σταθόπουλος είχε εικονογραφήσει και πολλά εξώφυλλα φωνογραφικών δίσκων έτσι ώστε το όνομά του να συνδεθεί άρρηκτα με μεγάλους κύκλους τραγουδιών. Το ίδιο έγινε και για ένα βίντεο ενός τραγουδιού της Έλενας Κοσμά με τίτλο "Ήταν καμάρι της αυγής" σε στίχους Νίκου Γκάτσου και μουσική Μάνου Χατζιδάκι, τραγούδι που το έχουν ερμηνεύσει και άλλοι σπουδαίοι τραγουδιστές (Πουλόπουλος, Αρλέτα, Αλκίνοος Ιωαννίδης κλπ.)

Αλλά ας διαβάσουμε πώς περιγράφει η τραγουδίστρια την επαφή της με τον ζωγράφο:

{Ήταν Κυριακή, όταν βρεθήκαμε στο υπόγειο εργαστήρι του. Τον είχα συναντήσει άλλες δύο φορές, σε μια ατομική έκθεσή του και σε ένα τραπέζι φίλων. Μου έφτιαξε καφέ και καθίσαμε απέναντι.
«Τι μπορώ να κάνω για σένα;», μου είπε χαμογελαστός.
«Θέλω να ακούσετε το "Ήταν καμάρι της αυγής", το ηχογράφησα πρόσφατα. Θα φτιάξω ένα βίντεο και θα ήθελα να έχει κάποια έργα σας, γιατί γνωρίζω τη σχέση που είχατε με τον Γκάτσο και τον Χατζιδάκι».
Πήρε από τα χέρια μου το cd. Με τις πρώτες κι όλα νότες το πρόσωπό του έλαμψε. Σιγοτραγούδησε. Ακούμπησε την πλάτη στην καρέκλα και χάθηκε. Σαν να ταξίδεψε στο χρόνο. Σαν να αναπόλησε τα παλιά, το υπέροχο τότε, τους σπουδαίους εκείνους.
Δεν είχα λόγια για να περιγράψω την χαρά μου, μου έδωσε 9 πίνακές του για ένα τραγούδι.
Κύριε Σταθόπουλε, σας ευχαριστώ πολύ.}

Έλενα Κοσμά

Οι 9 πίνακες του Σταθόπουλου:











 Ας δούμε και το βίντεο της Κοσμά με τους πίνακες του Σταθόπουλου:


Ήταν καμάρι της αυγής
και καβαλάρης όμορφος.
Τώρα μια χούφτα χιόνι.

Γύρισε κάμπους και βουνά
και πανηγύρια πέρασε
στην αγκαλιά των κοριτσιών.

Ποιος το ‘λπιζε να γίνουνε
τα μούσκλια τα νυχτιάτικα
στεφάνι στα μαλλιά του;

Ο  Μάνος Χατζιδάκις είχε πει για τον ζωγράφο:
 
«Ο Γιώργος Σταθόπουλος ασκεί τη σιωπηλή του τέχνη μόνος στο εργαστήρι του. Ψάχνει και ανακαλύπτει σχέσεις χρωμάτων, σχεδίων και πουλιών. Το ένα πουλί μόνο του μες σε βαθύ γαλάζιο ουρανό. Το ίδιο πουλί, γκρίζο θανατερό κι ύστερα αρχαϊκό, σ' ένα κεραμιδί περίγυρο. Κι αντί να προσπαθεί να εξασφαλίσει μέσω εμπόρων και αρχών σφραγίδα, μια ταυτότητα που να τον λέει «σύγχρονο», αυτός επιζητεί τη σύζευξή του με το απόκοσμο και το αληθινό. Τα βράδια με τους φίλους του συνομιλεί κι επηρεάζεται βαθιά από τις αλλοιώσεις που επιφέρουν οι καιροί σ' αυτόν, στους φίλους του και στον χώρο μες στον οποίο λειτουργεί μ' ευαισθησία και σκέψη. Έτσι γίνεται ο ίδιος σιγά - σιγά μια ακτινογραφία πολύχρωμη της πόλης, των καιρών και των ανθρωπίνων σωμάτων. Και πάλι ξανά, ώρες ατέλειωτες να σχεδιάζει μόνος του πόρτες, που δεν καλύπτουν εσωτερικό σπιτιού, μα μια απεραντοσύνη εφιαλτική, με θάλασσες και πολεμικά καράβια, και παράθυρα, που οδηγούν το βλέμμα μας στην παρανομία ενός ανήσυχου και ταραγμένου ονείρου, που διαβρώνει χρωματικά τις πολιτείες και τα χωριά, μακριά απ' τη μνήμη και την ξεθωριασμένη της γραφικότητα. Ο Σταθόπουλος είναι στ' αλήθεια αυτό που λέμε προικισμένος. Και εκ χωρίου καταγόμενος. Άλλ' ευτυχώς γι' αυτόν, δεν χόρεψε εθνικούς σκοπούς, ούτε και δέχθηκε κληρονομίες ανεξέλεγκτες. Χωρίς συνθήματα κι εύκολη γραφή, προχώρησε με γνήσια μέσα της ζωγραφικής, σαν άξιος κι αληθινός ζωγράφος που 'ναι, στην επίπονη καταγραφή της σύγχρονης απελπισίας, που αυτόματα γίνεται και εθνική. Γι' αυτό μας ενδιαφέρει».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου